Fanzin / časopis "Nova Evropa"

Prvi „kanonski“ produkt Nove Evrope i njena središnja materijalna i javna manifestacija, upravo je istoimeni fanzin-časopis. Prethodilo mu je nekoliko fanzinskih izdanja nastalih od 1979. do 1982., otisnutih u maloj nakladi i podijeljenih prijateljima i istomišljenicima, a prvi „pravi“ broj izlazi pod naslovom Nova Evropa – ilustrirana revija nove svijesti krajem 1982. u sklopu omladinskog mjesečnika Pitanja. Teško je sa sigurnošću reći koliko je brojeva Nove Evrope zaista izašlo jer su neke edicije prearanžirane ili dotiskivane uz izmjene, pa su se određeni brojevi pojavljivali u različitim varijantama, a mnogi od tekstova i grafika koje su izlazile na stranicama fanzina cirkulirale su i na stranicama tiražnijih izdanja omladinskog tiska. Osim separata u Pitanjima, još su dva broja objavljena u značajnijoj nakladi i u tiskarskoj tehnici ofseta, jedan uz Kršićevu samostalnu izložbu u Galeriji Događanja u Zagrebu 1983. (fanzin kao katalog), drugi povodom izložbe Nove Evrope u Galeriji SKC u Beogradu 1986. (katalog kao fanzin). To je jedan od razloga zašto Nova Evropa izgleda ambicioznije od mnogih srodnih tiskovina tog vremena, ali bez sumnje je i ona produkt istog post-punk DIY svjetonazora i iste tehnološke demokratizacije koju je toj generaciji pružio fotokopirni stroj. U slaganju časopisa, kao i drugih tiskanih produkata Nove Evrope ključan je instrument upravo xerox, škarice i ljepilo, letraset, nepregledna količina vizualnih materijala izrezanih iz drugih časopisa i knjiga, s tim da je Kršić, zahvaljujući suradnji s ozbiljnim izdavačima, imao privilegiju povremeno se i za svoj projekt poslužiti fotoslogom. Ta namjerna nedosljednost, ne-uniformnost, dodatno je doprinijela zbunjujućem dojmu koji Nova Evropa ostavlja. Na njenim stranicama, kao i u kolažima, plakatima i ostalom tiskanom materijalu, kao da se pomiješalo čitavo 20. stoljeće. Ime je preuzeto od istoimenog časopisa za društvena pitanja iz 1920-ih i 30-ih godina, s kojim Kršićev časopis ni grafički ni sadržajno nije imao puno veze, ali je ono retorički dobro rezoniralo s tekstovima NEP-a koji su govorili o nekom novom poretku stvari, specifično u pogledu uloge umjetnika i umjetnosti u kontekstu društva, politike, ideologije, tehnologije, medija. Tatljin, Maljevič, Rodčenko i El Lissitzky (osamdesetih se općenito i u našoj sredini ponovno javlja ogroman interes za povijesnu avangardu, naročito rusku avangardu) miješaju se s Lou Reedom, Test Departmentom, Kraftwerkom, Brianom Enom, Williamom Burroughsom, Marshallom McLuhanom, Andyjem Warholom, Davidom Albaharijem. Ruska i sovjetska avangarda sa socrealizmom, nazi-kunstom, Laibachom, reklamama za cipele i radioaparate. Naručeni tekstovi i intervjui (autora kao što su Goran Vejvoda i Mladen Vukmir) s tekstovima prisvojenim iz stranih časopisa i knjiga, u prevedenom obliku, ili kao gruba fotokopija originalnog članka. Autorske fotografije člana kolektiva Nova Evropa Janeta Štravsa s onima izrezanim iz nekog modnog magazina. Akordi i notacije pjesama (U škripcu) s avangardnom poemom Huga Balla. Manifesti, parole, teorijski tekstovi Nove Evrope s ogledima o pop kulturi.

MG
Više vidi ovdje: http://dizajn.hr/blog/glava-umjetnika-kao-radar-elektronicki-intimizam-nove-evrope-1982-1992/