Vizualni identitet i likovni postav "44. zagrebački salon arhitekture"

"Dizajn vizualnog identiteta i postava za 44. Zagrebački salon arhitekture (2009.) programiran je prema unaprijed definiranim pravilima i ograničenjima, odnosno baziran je na matrici razrađenoj uz pomoć za tu svrhu posebno kreiranog programskog koda. Čini se kako Damir Gamulin općenito voli raditi u okruženju u kojem nisu svi elementi projekta pod njegovom punom kontrolom, što je očigledno i kod suradničkih projekata u sinergiji s drugim autorima, arhitektima i dizajnerima, ali naravno još više u projektima u kojima dio dizajnerskih odluka zapravo donosi softver. Također, vizualni identitet i dizajn postava 44. zagrebačkog salona (postav je realiziran u suradnji s arhitektom Igorom Presečanom) karakterističan je i po tome što je u cijelosti izgrađen iz jednog,
elementarnog grafičkog znaka koji se umnožava, rotira i povezuje u nove, veće cjeline od kojih se svaka od njih u konačnici opet može svesti na taj jedan, početni znak. Taj je sustav primijenjen kako u promotivnim tiskanim materijalima, tako i u prostoru postava i svim njegovim elementima te se najpreciznije može opisati kao mreža koja, u različitim stupnjevima gustoće, sadrži od dva do beskonačno mnogo multipliciranih identičnih geometrijskih formi. Sama ta forma, znak, apstrahirana je iz numeričkog znaka 44, što je redni broj Salona koji se održao te godine i nema nekog posebnog značenja osim ishodišta u osnovnoj distinktivnoj oznaci manifestacije.
I u drugim Gamulinovim projektima upravo tipografski slovni ili numerički znak ima funkciju osnovne, nedjeljive elementarne čestice čitavog projekta, takav je slučaj i s Hostelom Forum u Zadru, Hostelom Goli+-Bosi, klupskim prostorom Minus3 u Splitu te u manjoj mjeri kod Gradske knjižnice Labin, gdje je cijeli prostor obilježen rekonstruiranjem i stapanjem različitih povijesnih slojeva nađene tipografije. Kao što kod Galerije Miroslav Kraljević identitet u digitalnoj i tiskanoj sferi funkcioniraju integralno, tako i u slučaju 44. zagrebačkog salona arhitekture isti sistem funkcionira integralno i u dvodimenzionalnoj (tisak i web) i u trodimenzionalnoj domeni
(postav izložbe). Postav izložbe ignorira nađeni prostor u kojem se ona odvija, osim naravno njegovog volumena. Cijeli sadržaj izložbe prezentiran je uz pomoć posebno dizajniranih trodimenzionalnih modula, ponovno izvedenih iz spomenute elementarne čestice. Tu je u igri ponovno ideja mreže, jer idealno - kada se svi moduli spoje u jednu formu, oni u tlocrtu čine uvećanu verziju istog znaka. Osim standardnih elemenata označavanja, u postavu je primijenjen još jedan, ne tako uobičajen u dizajnu postava izložbi - zvuk, koji je omogućio da se teme izložbe grupiraju suptilno i ambijentalno, a ne taksativno. Zvukovi, čiji se izvor nalazi skriven u samim
postamentima imaju različitu gustoću i odjek ovisno u kojoj se cjelini unutar izložbe posjetitelj nalazi. Drugim riječima, u okruženju gdje su izloženi projekti interijera, osnovni zvučni uzorak reverberira na način da evocira komoran prostor, dok u većim, urbanističkim projektima sugerira da se nalazimo u otvorenom urbanom prostoru." - Marko Golub: Dizajnom, izvan dizajna – Dizajnerske taktike Damira Gamulina; izd. Hrvatsko dizajnersko društvo, 2017.